GÜLLERİN SULTANI

Gonca gonca güller açmış gülistanda
Kapısından içeriye girince
Zarif gül kokuları dans edivermiş
O billur havada, seni andırarak

Her bahar güller açanda
Gülistana mest eden kokular saçanda
Seni anar bu mazi çarkında
Bahçıvan Mehmet seni anar
Mazi çıkmazında

Gülistanın kapısını aralamış,
Güllerden gözünü alamamıştın
Bende gözümü senden alamamıştım
Sen güllere, ben sana hayran kalmıştım

Bilirdim kırmızı gülü severdin
Gonca gonca açılmalarını seyretmek isterdin
Güneş batana kadar sen onlarlaydın
Ben güller sayesinde seninleydim

Düşünüyorum da güller olmasaydı, gelmez miydin
Gülistanıma huzur getirmez miydin
Gülistanımın en güzel güle sendin
Bunu güllere hayranlığından görmezdin
Ben ise sana hayranlığımdan gülleri unutuverdim